บทที่ 7 ตอนที่ 7

พ่อของหล่อนไม่ได้พูดคำใดออกมา ยอมปล่อยเศษแก้วออกจากมือ และก็ยอมให้หล่อนประคองขึ้นไปนั่งบนโซฟา

“พ่อรอนางอยู่ตรงนี้นะจ๊ะ นางไปเอาที่ทำแผลก่อน”

พ่อของหล่อนก็ไม่ได้ตอบเหมือนเดิม นั่งนิ่งราวกับมนุษย์ที่มีแค่ร่างกายแต่ไร้จิตวิญญาณ

หล่อนรีบเดินไปหยิบกล่องปฐมพยาบาลที่อยู่ด้านนอก และรีบกลับมาทำแผลให้กับบิดาทันที

ระหว่างที่นั่งทำแผลให้กับท่าน บิดาไม่ได้พูดไม่ได้จาคำใดออกมาเลย หล่อนมองท่านผ่านม่านน้ำตา และก็ตัดสินใจแล้วว่าจะตอบตกลงทำตามความต้องการของเกสรา

“เสร็จแล้วจ้ะพ่อ”

หล่อนพูดกับท่าน แต่ท่านก็ยังทำเหมือนเดิมนั่นก็คือไม่พูดไม่จา นั่งเหม่อลอย

“เดี๋ยวนางไปเอาไม้กวาดมาทำความสะอาดห้องให้นะจ๊ะ”

หล่อนฝืนยิ้มให้กับบิดา และรีบลุกขึ้นไปหยิบไม้กวาดมาทำความสะอาดเศษแก้วที่ตกอยู่เกลื่อนห้องทั้งน้ำตา

ภายในห้องอาหารหรูหราที่ถูกตกแต่งอย่างประณีตสวยงาม อาหารจำนวนมากมายถูกยกมาจัดเรียงเพื่อปรนเปรอให้กับครอบครัวของแคทเธอรีนอิ่มเอมและพึงพอใจ

ลาซาลอสนั่งอยู่หัวโต๊ะไม้ขนาดใหญ่ ข้างซ้ายของเขาคือแคทเธอรีนภรรยาผู้เป็นที่รัก ส่วนทางด้านขวาคือบุตรชายเพียงคนเดียวที่เขารักสุดหัวใจนั่นก็คือชาร์ลี และถัดจากชาร์ลีไปก็คือไลลา ลูกสาวบุตรธรรม

ไลลาไม่เคยรู้สึกเกร็งยามถูกสายตาของแคทเธอรีนมองแบบนี้มาก่อนเลย หล่อนรู้ดีว่าแม่บุญธรรมของตัวเองทั้งผิดหวังทั้งไม่พอใจกับความสัมพันธ์เกินเลยของหล่อนกับชาร์ลีมากแค่ไหน

“ไลลา เธอรู้แล้วใช่ไหมว่าชาร์ลีกำลังจะแต่งงานกับผู้หญิงที่เหมาะสมในเร็ววันนี้”

ไลลาช้อนตาขึ้นมองแคทเธอรีนเล็กน้อย ก่อนจะฝืนใจระบายยิ้มหวานออกมา

“ทราบแล้วค่ะท่านแม่”

แคทเธอรีนระบายยิ้มออกมา แต่ดวงตาของหล่อนไม่ได้รู้สึกยิ้มแย้มแม้แต่นิดเดียว

ไลลาตัวสั่นเทา มือไม้เย็นเฉียบ จนชาร์ลีที่นั่งอยู่ข้างกายต้องยื่นมือมาแตะที่ต้นขาเบาๆ เพื่อให้กำลังใจอย่างเงียบๆ

“ฉันหวังว่าเธอจะยินดีกับชาร์ลีด้วยนะไลลา”

“เอ่อ... หนูยินดีกับพี่ชาร์ลเสมอค่ะ”

“ถ้าเธอทำได้อย่างที่พูดมันก็จะดีมาก ไลลา”

แคทเธอรีนละสายตาจากไลลาไปมองหน้าสามีของตนเอง และเอ่ยขึ้นเพื่อหาแนวร่วมสนับสนุน

“จริงไหมคะคุณพี่”

“จริงครับที่รัก”

ลาซาลอสรีบตอบเอาอกเอาใจภรรยาสุดที่รัก ก่อนจะหันมามองหน้าบุตรชาย

“แกน่ะเวลาจะทำอะไรก็หัดคิดให้มันรอบคอบบ้าง อย่าทำผิดให้แม่เขาต้องลำบากใจอีกเข้าใจไหม ชาร์ลี”

“ครับท่านพ่อ”

ชาร์ลีไม่มีทางเลือกอื่นใดนอกจากตอบรับออกไปตามที่บิดามารดาต้องการ ซึ่งที่เขาต้องทำแบบนี้ก็เพราะว่า เขาไม่ต้องการทำให้ไลลาเดือดร้อนนั่นเอง

“ดีมาก”

ลาซาลอสกล่าวชมเชยลูกชายหลังจากตักอาหารใส่จานให้ภรรยาอย่างเอาอกเอาใจเสร็จแล้ว

“จำเอาไว้ว่าพี่น้องกัน รักกันไม่ได้ อย่าทำให้พ่อกับแม่ต้องอับอายขายหน้าอีก เธอด้วยไลลา”

“ค่ะ ท่านพ่อ”

ไลลากำช้อนในมือแน่นด้วยความเจ็บร้าวในอก หากกลับไปแก้ไขอดีตได้ หล่อนยอมเป็นเด็กข้างถนนแล้วมาพบรักกับชาร์ลี ดีกว่าการพบรักกับชาร์ลีในสถานะพี่น้องบุญธรรมแบบนี้ เพราะความสัมพันธ์แบบนี้ไม่มีใครเห็นด้วยเลย

“เอ่อ... หนูขอตัวก่อนนะคะ อิ่มแล้วค่ะ”

“น้องเพิ่งกินไปนิดเดียวเองนะ ไลลา”

ชาร์ลีเอ่ยขึ้นอย่างเป็นห่วง แต่ก็ต้องหยุดพูดแค่นั้น เมื่อเห็นสายตาดุๆ ของมารดา

“ไปเถอะ แต่ถ้าหิวก็สั่งให้คนใช้ยกไปให้ที่ห้องเลยก็ได้ ฉันไม่ว่าหรอก”

“ขอบคุณค่ะท่านแม่ งั้นหนูขอตัวก่อนค่ะ”

ไลลารีบเดินจากไป ในขณะที่ชาร์ลีห้ามตัวเองไม่ให้หันไปมองหญิงคนรักไม่ได้

“ชาร์ล” เสียงของแคทเธอรีนเข้มและเต็มไปด้วยความตำหนิกลายๆ

“ครับท่านแม่”

“ถ้าลูกยังแสดงท่าทางแบบนี้กับไลลาอีก แม่จะส่งไลลาไปอยู่ที่อื่น”

“ผมกำลังพยายามทำตามที่ท่านแม่ต้องการอยู่ครับ แต่เรื่องความรู้สึกมันต้องใช้เวลา” เขาตัดพ้อมารดา

“อย่าให้นานนักล่ะ เพราะอีกไม่กี่วันผู้หญิงเพียบพร้อมมากมายก็จะเดินทางมาที่นี่กันแล้ว แม่อยากให้พ่อชาร์ลเตรียมตัวให้ดี เลือกคนที่ด่างพร้อยน้อยที่สุด”

แม่ของเขาระบายยิ้มพึงพอใจ ในขณะที่เขากำลังเต็มไปด้วยความทุกข์ใจแสนสาหัส

ผู้หญิงที่เขาจะเลือกก็คงเป็นได้แค่เมียที่เขาเอาไว้ปกปิดความสัมพันธ์ของเขากับไลลาเท่านั้น เขาไม่มีทางรักผู้หญิงคนไหนอีกแล้วนอกจากไลลา

หลังจากจบอาหารมื้อเช้า เกสราก็เรียกหล่อนมาพบที่เดิม และทวงคำตอบจากหล่อน

“อารอคำตอบของเธออยู่นะ ช้องนาง”

หล่อนยืนนิ่งอยู่เบื้องหน้าของเกสรา สบประสานสายตาไม่หนีหาย ก่อนที่กลีบปากอิ่มสีแดงระเรื่อจะขยับ

“นางตกลงค่ะอาเกส”

รอยยิ้มพึงพอใจระบายบนใบหน้าของเกสรา “เธอตัดสินใจถูกต้องแล้วล่ะ เพราะทางนี้คือทางรอดเดียวของวัฒนาดิลก”

“แต่อาเกสจะต้องรักษาสัญญาที่ให้ไว้กับนางนะคะ เรื่องของพ่อน่ะค่ะ”

“ไม่ต้องเป็นกังวล ฉันจะส่งตัวพี่ชัชไปบำบัดที่โรงพยาบาลของคนที่ฉันรู้จัก แต่ราคาค่อนข้างสูง ซึ่งฉันก็หวังว่าเธอจะพยายามจนสามารถเอาชนะผู้หญิงทุกคน และก้าวขึ้นไปเป็นภรรยาของมหาเศรษฐีรูปงามอย่างชาร์ลี เฮนเดอร์สันได้นะ”

“ค่ะ นางจะพยายามอย่างสุดความสามารถ”

“ดีมาก”

“เอ่อ... แล้วนางจะต้องทำยังไงต่อจากนี้คะ”

“เราจะบินไปเลแวนต้ากันในวันพรุ่งนี้ พร้อมกับช่างแต่งหน้าช่างทำผมฝีมือเยี่ยม”

บทก่อนหน้า
บทถัดไป